Dionizy Garbacz
Urodził się w Kurzynie Wielkiej w 1940 r. Odbył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako nauczyciel języka polskiego w przeworskim liceum a potem w Hucie Stalowa Wola w redakcji gazety zakładowej. W stanie wojennym w 1982 r. zdjęty ze stanowiska red. naczelnego gazety i internowany. Jako dziennikarz pracował w redakcji „Sanu” i „Dziennika Obywatelskiego A-Z”. Był pomysłodawcą i organizatorem Wydawnictwa Sztafeta, którego został pierwszym prezesem. Za swoją pracę literacką, wydawniczą i dziennikarską był wielokrotnie nagradzany.
W 1978 r. się jego broszura „Huta Stalowa Wola 1938-1978”. W 1987 roku w niezależnym obiegu wydał wspólnie ze Stefanem Bratkowskim i Marianem M. Drozdowskim książeczkę „Stalowa wola narodu polskiego”. Napisał i wydał kilkadziesiąt książek, m.in. są to: pięciotomowa i trzytomowa monografia Stalowej Woli, „Wołyniak, legenda prawdziwa”, „Żołnierze Wołyniaka”, „Okupacja i konspiracja w Stalowej Woli”, „W kleszczach czerwonych” (wspólnie Andrzejem Zagórskim), „Spotkanie z wielkim przemysłem. Huta Stalowa Wola 1938-1998”, „Eugeniusz Kwiatkowski w Stalowej Woli”, „Przechodniu pochyl czoła”,seria publikacji poświęconej katyńczykom z regionu. Jego prace historyczne były publikowane w krajowych wydaniach książkowych i periodykach, artykuły dziennikarskie ukazywały się w wielu czasopismach, a w okresie stanu wojennego w prasie podziemnej i polonijnej. Jest autorem kilkudziesięciu scenariuszy i reżyserem filmów dokumentalnych o tematyce regionalnej, m.in.: „Papież w Stalowej Woli”, „Wołyniak”. Mieszka w Stalowej Woli.
